Των Χρήστου Κηπουρού (xrkipouros@gmail.com) και Πασχάλη Χριστοδούλου ( pasxalsf@gmail.com) {*}
Οι πρόσφατοι σποραδικοί πυροβολισμοί των Τούρκων τζανταρμάδων, πότε στο Τυχερό και πότε στο Πύθιο ή στο Πραγγί, δεν έπεσαν φυσικά από τους ουρανούς. Απεναντίας, οι βολίδες εκτοξεύθηκαν προς τους ουρανούς. Υπήρξαν γαρ πυροβολισμοί στον αέρα. Ζητήματα που δεν συνιστούν βέβαια πράξεις εν βρασμώ ψυχής των εν διατεταγμένη υπηρεσία τελούντων και κατασκηνωμένων στην άλλη όχθη του ποταμού, οργάνων της τουρκικής φασιστικής τάξης. Γιατί όπως εύκολα κανείς διαπιστώνει, υπάρχουν πλείστα στοιχεία που συνδέονται με τις παραπάνω, κάθε άλλο παρά τυχαίες, ενέργειες.
Η πρώτη εξ αυτών έχει να κάνει με τη διευκόλυνση των ήπιων εισβολών προσφύγων και μεταναστών ή και ποινικών, και πιθανόν μετά κορωνοϊού, που ήδη γίνονται, σε περιορισμένη, προς το παρόν, κλίμακα, από γειτονικά κρυφά περάσματα, προς την Ελληνική ενδοχώρα. Εννοείται ότι ουσιαστική είναι και η συνδρομή των διαρκώς ιπταμένων κατά μήκος της μεθορίου, τουρκικών drones. Σήμερα 06/05/2020, πετάνε από το πρωί. Ένα από το Δέλτα του Έβρου έως την Ορεστιάδα, και ένα από τη Σμύρνη έως τα Δαρδανέλια, επιτηρώντας σπιθαμή προς σπιθαμή όλα τα σημεία διακίνησης.
Άλλο τώρα αν οι χαμηλοί διακινητές συλλαμβάνονται κάποιες φορές. Όσο για τον εν λόγω ιό ισχύει το “ουκ εν τω πολλώ το ευ αλλά εν τω ευ το πολύ της μόλυνσης”. Γιατί δύο έστω φορείς του ιού διασπορείς, ισοδυναμούν με δυο ταύρους μέσα στο ίδιο υαλοπωλείο.
Το πιο πιθανό σενάριο πάντως σχετίζεται με το γεγονός ότι “ουκ εά καθεύδειν τον Υψηλό Διακινητή Ερντογάν, το του Έβρου τρόπαιον”. Και ότι η εξαγγελθείσα από την Τουρκία, από την επομένη κιόλας της αποχώρησης των προσφύγων επιστροφή, λαμβάνει σάρκα και οστά ή πιο σωστά μάλλον, επαναλαμβάνεται με τους γνωστούς από την ιστορία των τελευταίων δεκαετιών, τρόπους.
Απέναντι λοιπόν σε ένα τέτοιο παζλ, και με την προϋπόθεση ότι πολιτική χωρίς πρόβλεψη αποτελεί γράμμα κενό, τρεις είναι κατά τη γνώμη μας , οι νέες επιβαλλόμενες Ελληνικές πολιτικές.
ΑΣΚΗΣΗ ΕΘΝΙΚΗΣ ΚΥΡΙΑΡΧΙΑΣ ΣΤΟ ΔΕΛΤΑ ΤΟΥ ΕΒΡΟΥ
Η πρώτη είναι η διατήρηση αν όχι η περαιτέρω ενίσχυση της όλης αμυντικής διάταξης της ένστολης Ελλάδας μετά της FRONTEX, σε όλο το μήκος του ποταμού. Εννοείται ότι αρκεί ο ευρωπαϊκός αυτός οργανισμός να μη μετεξελιχθεί σε καμιά νέου τύπου Μ.Κ.Ο. Ας έχουν γνώσιν οι φύλακες.
Καλή είναι, όπως αποδείχθηκε, η άμυνα στον υπόλοιπο Έβρο, όμως δεν χρειάζονται οι διθύραμβοι από τρίτους με τις νέες εθνικοφροσύνες περί έπους κλπ. Αρκεί ένα μπράβο προς την ενθάδε ένστολη Ελλάδα, μετά των επικεφαλής. Ναι μεν για τον Ερντογάν είναι ένα μη αναμενόμενο τρόπαιο, όπως λέγαμε πιο πάνω, όμως για εμάς απλά είναι μια επιτυχής πράξη άμυνας. Το λέμε αυτό γιατί έπονται πολλές άλλες. Και όταν το έπος στον πληθυντικό γίνεται έπη ή έπεα, τότε μπορεί να είναι μέχρι και πτερόεντα.
Από εκεί και πέρα χρειάζονται να γίνουν πολλά. Ένα εξ αυτών αφορά στο Αινήσιο του Δέλτα. Ας μην μας διαφεύγει ότι στον ίδιο αυτό τόπο είχε γίνει και η τουρκική εισβολή του αφθώδους πυρετού, προτού αυτός καταστρέψει την τοπική κτηνοτροφία.
Μπορεί το Δέλτα να είναι πασίγνωστο ως ένας από τους πιο σημαντικούς Ευρωπαϊκούς βιότοπους και κέντρο φιλοξενίας για εκατοντάδες σπάνια και απειλούμενα είδη πουλιών. Και μπορεί οι εκεί ψαράδες με τις καλύβες τους να ασκούν διάχυτη Ελληνική κυριαρχία στην ευρύτερη περιοχή ενώ για κάποιους χωρίς επαρκή φαιά ουσία, κατέχουν “βίλες”, όμως εκείνο που χρειάζεται είναι η άσκηση εθνικής κυριαρχίας στην όχθη του Ανατολικού βραχίονα του ποταμού Έβρου. Η οποία, όπως και ολόκληρο το Δέλτα του Έβρου, με βάση την από 3 Νοεμβρίου 1926 υπογραφή των πρωτοκόλλων και των συμπερασμάτων της τότε Διεθνούς Επιτροπής, ανήκει στην Ελλάδα.
Μια περιοχή για μεγάλα χρονικά διαστήματα του έτους πλημμυρισμένη και με προσδιορισμό αρκετά δυσχερή, είναι επόμενο να χρειάζεται σημαδούρες. Για μια από αυτές λοιπόν, επαναφέρουμε την από 25ετίας πρόταση για ανέγερση, επί της συγκεκριμένης όχθης του Έβρου, ενός υπερυψωμένου παρεκκλησίου με υψίκορμο καμπαναριό, στη μνήμη των Θρακών ηρώων Δοϊτσίδη και Χατζόπουλου από το Διδυμότειχο, που έπεσαν στην Κύπρο κατά την εισβολή του Αττίλα, έτσι ώστε να εμπνέεται η ένστολη Ελλάδα κατά την άσκηση των καθηκόντων της, αλλά και να πιάσει τόπο, στην κυριολεξία της, η τιμή της Εκκλησίας προς τη συγκεκριμένη θυσία.
Η ΠΡΟΤΕΡΑΙΟΤΗΤΑ ΣΤΑ ΤΕΣΤ ΤΟΥ ΔΕΡΕΙΟΥ
Η δεύτερη πολιτική αφορά στην προτεραιότητα των τεστ στον οικισμό του Δερείου. Προληπτικά μη τυχόν και γίνει κανένας καινούργιος Εχίνος. Και μάλιστα σε μια περίοδο της σταδιακής άρσης των περιορισμών στις κινήσεις και την κυκλοφορία των πολιτών. Και σε μια Ελλάδα που θα τρέχει και δεν θα φτάνει.
Τα λέμε αυτά γιατί είναι γνωστή η σχέση της γείτονος με την ομόδοξό της αυτή χερσαία νήσο του Έβρου. Και γιατί όλα αυτά τα χρόνια προξενικά άτομα του οικισμού, όταν δεν κατευθύνουν τις σταυροδοσίες στις κάθε επιπέδου και μορφής πολιτικές εκλογές, εξασφαλίζοντας τη γκριζοσύνη των πριμοδοτούμενων, τότε φιλοξενούν πρόσφυγες και μετανάστες, λίγο πριν αυτοί πάρουν το δρόμο προς την υπόλοιπη Θράκη και Ελλάδα, μέσα από ορεινούς διαδρόμους ή ακόμη και μέσω γειτονικών πόλεων του Νομού. Τα ζούμε από πολλών ετών και τα βλέπουμε.
Πολύ ολίγον ενδιαφέρει την Τουρκία αν θα επιμολυνθούν οι ατουρκοποίητοι Πομάκοι του Δερείου, όπως άλλωστε συνέβη με την περίπτωση του Εχίνου, ενώ θα αποτελεί Αλαχ-άρεστο έργο, όπως λέμε θεάρεστο, το να συμβεί κάτι ανάλογο με άλλους Εβρίτες και Θρακιώτες. Το με έναν σμπάρο δυο, αν όχι και τρία τρυγόνια, είναι το καλύτερο δυνατό για το γειτονικό κεμαλοφασισμό.
ΠΡΟΣΤΙΜΑ ΣΕ ΒΑΡΟΣ ΤΗΣ ΤΟΥΡΚΙΑΣ
Η τρίτη είναι η επίσπευση της αίτησης προσφυγής προς το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Δικαιωμάτων του Ανθρώπου, το ΕΔΔΑ, προκειμένου να επιβληθεί η άμεση διακοπή κάθε μορφής ροών. Προσφυγικής, Μεταναστευτικής, Κορωνοϊκής. Μάλιστα να συμπληρωθεί όλο αυτό με ρήτρα προστίμου κάθε φορά που ο Υψηλός Διακινητής διατάσσει νέες ροές. Και φυσικά τα ίδια να ισχύσουν στο Αιγαίο.
Δεν πρέπει να διαφεύγει ότι αυτός ο οποίος καμώνεται τον προστάτη των προσφύγων, είναι το ίδιο πρόσωπο με τον Προαγωγό και τον Υψηλό Διακινητή που ατιμώρητα επί έτη πολλά προσβάλει όλες τις αρχές του ανθρωπισμού, την ίση μεταχείριση και τα δικαιώματα των προσφύγων, όπως αυτά ορίζονται από τη Συνθήκη της Γενεύης και το χάρτη των θεμελιωδών δικαιωμάτων της Ένωσης. Και από πάνω, να καθυβρίζει και την Ελλάδα. Στην πρόσφατη τριλογία με τίτλο ΕΜΕΙΣ ΚΑΙ Ο ΕΡΝΤΟΓΑΝ {βλ. PDF, Β΄ ΕΚΔΟΣΗ} τα αναλύουμε όλα αυτά, νομίζουμε διεξοδικά.
Γι’ αυτό παραμένει σε απόλυτη προτεραιότητα μια, ενώπιον πλέον της Συνόδου Κορυφής της Ε.Ε., πρόταση της Ελλάδας για την κατασκευή hotspots επί του Τουρκικού εδάφους. Από το Παζάρκουλε μέχρι στην Ιωνία. Είναι ο μόνος τρόπος για τη νόμιμη όσο και την ασφαλή μετακίνηση προσφύγων και μεταναστών από την Τουρκία προς την Ευρώπη. Κάτι το οποίο, πέραν της Ύπατης Αρμοστείας, της Europol, και της Frontex, θα εξασφαλίζεται και από τις Ευρωπαϊκές υγειονομικές ομάδες.
Τέλος με αφορμή την έκκληση υψηλόβαθμου τοπικού αυτοδιοικητικού παράγοντα να παράσχουμε συμβουλές για τα του Έβρου, ερχόμαστε με το σημερινό γραπτό να ζητήσουμε την υποστήριξη από τους θεσμικούς Θράκες, αν θελήσουν να σώσουν τις ψυχές τους, να προωθήσουν έμπρακτα τις ιδέες αυτές. Ιδιαίτερα την εξ αυτών τελευταία, να την κάνουν μέρος της ατζέντας κατά τις συνομιλίες τους τόσο με την κυβερνητική, όσο και με την αντιπολιτευτική Αθήνα. Της οποίας οι εκπρόσωποι, αντί να σκέπτονται για τον Έβρο, οι μεν τον επισκέπτονται, οι δε διασκέπτονται.
EIKONA 1, Δ΄ Σώμα Στρατού, Αύγουστος 1997, Από το οδοιπορικό στο Δέλτα του Έβρου, Η περιοχή του Αινησίου. Στο βάθος διακρίνεται η ανατολική όχθη του ποταμού και τα περίχωρα της Αίνου.
Πηγή: *Ο πρώτος διετέλεσε Βουλευτής Έβρου {1993-2000], ο δε δεύτερος υπήρξε Δήμαρχος Σουφλίου {1994-1998}.
Οι πρόσφατοι σποραδικοί πυροβολισμοί των Τούρκων τζανταρμάδων, πότε στο Τυχερό και πότε στο Πύθιο ή στο Πραγγί, δεν έπεσαν φυσικά από τους ουρανούς. Απεναντίας, οι βολίδες εκτοξεύθηκαν προς τους ουρανούς. Υπήρξαν γαρ πυροβολισμοί στον αέρα. Ζητήματα που δεν συνιστούν βέβαια πράξεις εν βρασμώ ψυχής των εν διατεταγμένη υπηρεσία τελούντων και κατασκηνωμένων στην άλλη όχθη του ποταμού, οργάνων της τουρκικής φασιστικής τάξης. Γιατί όπως εύκολα κανείς διαπιστώνει, υπάρχουν πλείστα στοιχεία που συνδέονται με τις παραπάνω, κάθε άλλο παρά τυχαίες, ενέργειες.
Η πρώτη εξ αυτών έχει να κάνει με τη διευκόλυνση των ήπιων εισβολών προσφύγων και μεταναστών ή και ποινικών, και πιθανόν μετά κορωνοϊού, που ήδη γίνονται, σε περιορισμένη, προς το παρόν, κλίμακα, από γειτονικά κρυφά περάσματα, προς την Ελληνική ενδοχώρα. Εννοείται ότι ουσιαστική είναι και η συνδρομή των διαρκώς ιπταμένων κατά μήκος της μεθορίου, τουρκικών drones. Σήμερα 06/05/2020, πετάνε από το πρωί. Ένα από το Δέλτα του Έβρου έως την Ορεστιάδα, και ένα από τη Σμύρνη έως τα Δαρδανέλια, επιτηρώντας σπιθαμή προς σπιθαμή όλα τα σημεία διακίνησης.
Άλλο τώρα αν οι χαμηλοί διακινητές συλλαμβάνονται κάποιες φορές. Όσο για τον εν λόγω ιό ισχύει το “ουκ εν τω πολλώ το ευ αλλά εν τω ευ το πολύ της μόλυνσης”. Γιατί δύο έστω φορείς του ιού διασπορείς, ισοδυναμούν με δυο ταύρους μέσα στο ίδιο υαλοπωλείο.
Το πιο πιθανό σενάριο πάντως σχετίζεται με το γεγονός ότι “ουκ εά καθεύδειν τον Υψηλό Διακινητή Ερντογάν, το του Έβρου τρόπαιον”. Και ότι η εξαγγελθείσα από την Τουρκία, από την επομένη κιόλας της αποχώρησης των προσφύγων επιστροφή, λαμβάνει σάρκα και οστά ή πιο σωστά μάλλον, επαναλαμβάνεται με τους γνωστούς από την ιστορία των τελευταίων δεκαετιών, τρόπους.
Απέναντι λοιπόν σε ένα τέτοιο παζλ, και με την προϋπόθεση ότι πολιτική χωρίς πρόβλεψη αποτελεί γράμμα κενό, τρεις είναι κατά τη γνώμη μας , οι νέες επιβαλλόμενες Ελληνικές πολιτικές.
ΑΣΚΗΣΗ ΕΘΝΙΚΗΣ ΚΥΡΙΑΡΧΙΑΣ ΣΤΟ ΔΕΛΤΑ ΤΟΥ ΕΒΡΟΥ
Η πρώτη είναι η διατήρηση αν όχι η περαιτέρω ενίσχυση της όλης αμυντικής διάταξης της ένστολης Ελλάδας μετά της FRONTEX, σε όλο το μήκος του ποταμού. Εννοείται ότι αρκεί ο ευρωπαϊκός αυτός οργανισμός να μη μετεξελιχθεί σε καμιά νέου τύπου Μ.Κ.Ο. Ας έχουν γνώσιν οι φύλακες.
Καλή είναι, όπως αποδείχθηκε, η άμυνα στον υπόλοιπο Έβρο, όμως δεν χρειάζονται οι διθύραμβοι από τρίτους με τις νέες εθνικοφροσύνες περί έπους κλπ. Αρκεί ένα μπράβο προς την ενθάδε ένστολη Ελλάδα, μετά των επικεφαλής. Ναι μεν για τον Ερντογάν είναι ένα μη αναμενόμενο τρόπαιο, όπως λέγαμε πιο πάνω, όμως για εμάς απλά είναι μια επιτυχής πράξη άμυνας. Το λέμε αυτό γιατί έπονται πολλές άλλες. Και όταν το έπος στον πληθυντικό γίνεται έπη ή έπεα, τότε μπορεί να είναι μέχρι και πτερόεντα.
Από εκεί και πέρα χρειάζονται να γίνουν πολλά. Ένα εξ αυτών αφορά στο Αινήσιο του Δέλτα. Ας μην μας διαφεύγει ότι στον ίδιο αυτό τόπο είχε γίνει και η τουρκική εισβολή του αφθώδους πυρετού, προτού αυτός καταστρέψει την τοπική κτηνοτροφία.
Μπορεί το Δέλτα να είναι πασίγνωστο ως ένας από τους πιο σημαντικούς Ευρωπαϊκούς βιότοπους και κέντρο φιλοξενίας για εκατοντάδες σπάνια και απειλούμενα είδη πουλιών. Και μπορεί οι εκεί ψαράδες με τις καλύβες τους να ασκούν διάχυτη Ελληνική κυριαρχία στην ευρύτερη περιοχή ενώ για κάποιους χωρίς επαρκή φαιά ουσία, κατέχουν “βίλες”, όμως εκείνο που χρειάζεται είναι η άσκηση εθνικής κυριαρχίας στην όχθη του Ανατολικού βραχίονα του ποταμού Έβρου. Η οποία, όπως και ολόκληρο το Δέλτα του Έβρου, με βάση την από 3 Νοεμβρίου 1926 υπογραφή των πρωτοκόλλων και των συμπερασμάτων της τότε Διεθνούς Επιτροπής, ανήκει στην Ελλάδα.
Μια περιοχή για μεγάλα χρονικά διαστήματα του έτους πλημμυρισμένη και με προσδιορισμό αρκετά δυσχερή, είναι επόμενο να χρειάζεται σημαδούρες. Για μια από αυτές λοιπόν, επαναφέρουμε την από 25ετίας πρόταση για ανέγερση, επί της συγκεκριμένης όχθης του Έβρου, ενός υπερυψωμένου παρεκκλησίου με υψίκορμο καμπαναριό, στη μνήμη των Θρακών ηρώων Δοϊτσίδη και Χατζόπουλου από το Διδυμότειχο, που έπεσαν στην Κύπρο κατά την εισβολή του Αττίλα, έτσι ώστε να εμπνέεται η ένστολη Ελλάδα κατά την άσκηση των καθηκόντων της, αλλά και να πιάσει τόπο, στην κυριολεξία της, η τιμή της Εκκλησίας προς τη συγκεκριμένη θυσία.
Η ΠΡΟΤΕΡΑΙΟΤΗΤΑ ΣΤΑ ΤΕΣΤ ΤΟΥ ΔΕΡΕΙΟΥ
Η δεύτερη πολιτική αφορά στην προτεραιότητα των τεστ στον οικισμό του Δερείου. Προληπτικά μη τυχόν και γίνει κανένας καινούργιος Εχίνος. Και μάλιστα σε μια περίοδο της σταδιακής άρσης των περιορισμών στις κινήσεις και την κυκλοφορία των πολιτών. Και σε μια Ελλάδα που θα τρέχει και δεν θα φτάνει.
Τα λέμε αυτά γιατί είναι γνωστή η σχέση της γείτονος με την ομόδοξό της αυτή χερσαία νήσο του Έβρου. Και γιατί όλα αυτά τα χρόνια προξενικά άτομα του οικισμού, όταν δεν κατευθύνουν τις σταυροδοσίες στις κάθε επιπέδου και μορφής πολιτικές εκλογές, εξασφαλίζοντας τη γκριζοσύνη των πριμοδοτούμενων, τότε φιλοξενούν πρόσφυγες και μετανάστες, λίγο πριν αυτοί πάρουν το δρόμο προς την υπόλοιπη Θράκη και Ελλάδα, μέσα από ορεινούς διαδρόμους ή ακόμη και μέσω γειτονικών πόλεων του Νομού. Τα ζούμε από πολλών ετών και τα βλέπουμε.
Πολύ ολίγον ενδιαφέρει την Τουρκία αν θα επιμολυνθούν οι ατουρκοποίητοι Πομάκοι του Δερείου, όπως άλλωστε συνέβη με την περίπτωση του Εχίνου, ενώ θα αποτελεί Αλαχ-άρεστο έργο, όπως λέμε θεάρεστο, το να συμβεί κάτι ανάλογο με άλλους Εβρίτες και Θρακιώτες. Το με έναν σμπάρο δυο, αν όχι και τρία τρυγόνια, είναι το καλύτερο δυνατό για το γειτονικό κεμαλοφασισμό.
ΠΡΟΣΤΙΜΑ ΣΕ ΒΑΡΟΣ ΤΗΣ ΤΟΥΡΚΙΑΣ
Η τρίτη είναι η επίσπευση της αίτησης προσφυγής προς το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Δικαιωμάτων του Ανθρώπου, το ΕΔΔΑ, προκειμένου να επιβληθεί η άμεση διακοπή κάθε μορφής ροών. Προσφυγικής, Μεταναστευτικής, Κορωνοϊκής. Μάλιστα να συμπληρωθεί όλο αυτό με ρήτρα προστίμου κάθε φορά που ο Υψηλός Διακινητής διατάσσει νέες ροές. Και φυσικά τα ίδια να ισχύσουν στο Αιγαίο.
Δεν πρέπει να διαφεύγει ότι αυτός ο οποίος καμώνεται τον προστάτη των προσφύγων, είναι το ίδιο πρόσωπο με τον Προαγωγό και τον Υψηλό Διακινητή που ατιμώρητα επί έτη πολλά προσβάλει όλες τις αρχές του ανθρωπισμού, την ίση μεταχείριση και τα δικαιώματα των προσφύγων, όπως αυτά ορίζονται από τη Συνθήκη της Γενεύης και το χάρτη των θεμελιωδών δικαιωμάτων της Ένωσης. Και από πάνω, να καθυβρίζει και την Ελλάδα. Στην πρόσφατη τριλογία με τίτλο ΕΜΕΙΣ ΚΑΙ Ο ΕΡΝΤΟΓΑΝ {βλ. PDF, Β΄ ΕΚΔΟΣΗ} τα αναλύουμε όλα αυτά, νομίζουμε διεξοδικά.
Γι’ αυτό παραμένει σε απόλυτη προτεραιότητα μια, ενώπιον πλέον της Συνόδου Κορυφής της Ε.Ε., πρόταση της Ελλάδας για την κατασκευή hotspots επί του Τουρκικού εδάφους. Από το Παζάρκουλε μέχρι στην Ιωνία. Είναι ο μόνος τρόπος για τη νόμιμη όσο και την ασφαλή μετακίνηση προσφύγων και μεταναστών από την Τουρκία προς την Ευρώπη. Κάτι το οποίο, πέραν της Ύπατης Αρμοστείας, της Europol, και της Frontex, θα εξασφαλίζεται και από τις Ευρωπαϊκές υγειονομικές ομάδες.
Τέλος με αφορμή την έκκληση υψηλόβαθμου τοπικού αυτοδιοικητικού παράγοντα να παράσχουμε συμβουλές για τα του Έβρου, ερχόμαστε με το σημερινό γραπτό να ζητήσουμε την υποστήριξη από τους θεσμικούς Θράκες, αν θελήσουν να σώσουν τις ψυχές τους, να προωθήσουν έμπρακτα τις ιδέες αυτές. Ιδιαίτερα την εξ αυτών τελευταία, να την κάνουν μέρος της ατζέντας κατά τις συνομιλίες τους τόσο με την κυβερνητική, όσο και με την αντιπολιτευτική Αθήνα. Της οποίας οι εκπρόσωποι, αντί να σκέπτονται για τον Έβρο, οι μεν τον επισκέπτονται, οι δε διασκέπτονται.
EIKONA 1, Δ΄ Σώμα Στρατού, Αύγουστος 1997, Από το οδοιπορικό στο Δέλτα του Έβρου, Η περιοχή του Αινησίου. Στο βάθος διακρίνεται η ανατολική όχθη του ποταμού και τα περίχωρα της Αίνου.
Πηγή: *Ο πρώτος διετέλεσε Βουλευτής Έβρου {1993-2000], ο δε δεύτερος υπήρξε Δήμαρχος Σουφλίου {1994-1998}.
Πηγή: militaire.gr
0 comments