Εκατό χρόνια μετά την σφαγή των Αρμενίων του Σουσί από τουρκοαζερικές ορδές, η μαρτυρική πόλη (φωτογραφία) παραχωρείται πάλι στον παντουρκισμό. Δεν χρειάζεται να επαναλάβουμε εδώ τα γνωστά σε κάθε σοβαρό άνθρωπο για την κυνική πολιτική της Μόσχας που επέβαλε την συμφωνία κατάπαυσης του πυρός και διχοτόμησης του Αρτσάχ. Η Αρμενία αναγκάστηκε να αποδεχθεί τον επώδυνο συμβιβασμό ώστε να διασωθεί προσώρας η πρωτεύουσα Στεπανακέρτ διότι κινδύνευε να χάσει στο πεδίο της μάχης και αυτήν και όλο το Αρτσάχ καθώς οι Αζέροι, λόγω της ενεργειακής ισχύος τους, έχουν την στήριξη Δύσης και Ανατολής. Η συμφωνία καθιστά την Ρωσία μόνη εγγύηση για το ελεύθερο τμήμα και οι Αρμένιοι συνεπώς θα εξαρτώνται στο εξής από την καλή διάθεση της Μόσχας που επέσπευσε την συμφωνία διευθέτησης, με τον συνεταίρο της Ερντογάν, πριν αναλάβει την προεδρία των ΗΠΑ ο Μπάιντεν για τον οποίο δεν γνωρίζουν ακόμη ποια πολιτική θα έχει για τον Καύκασο. Το πιο ανησυχητικό όμως δεν είναι ο αναμενόμενος ρωσικός κυνισμός αλλά η στρατηγική συμμαχία πανσλαβισμού- παντουρκισμού που διαμορφώνεται πλέον υπό την ιδεολογική σκέπη του ευρασιατισμού και δεν αφορά μόνο τον Καύκασο αλλά και εμάς.
Υ.Γ. Προς αφελείς υπόμνηση: Όταν τον Μάρτιο του 1915 η Ρωσία πληροφορήθηκε τις συζητήσεις Ελλάδος- Βρετανίας για συμμετοχή της χώρας μας στην επιχείρηση των Δαρδανελίων, παρενέβη αμέσως δηλώνοντας προς την Αγγλία και την Γαλλία ότι «η εμφάνιση της ελληνικής σημαίας στην Κωνσταντινούπολη, για λόγους πολιτικούς και θρησκευτικούς θα προκαλούσε ανησυχία και αγανάκτηση στην Ρωσία». Επιπλέον, αξίωνε να της δοθούν μετά τον πόλεμο η Κωνσταντινούπολη και τα Στενά, απαίτηση την οποία οι δύο άλλες χώρες της Αντάντ αποδέχθηκαν επισήμως, με την υπογραφή σχετικής συμφωνίας. Μια συμφωνία που μόνο εξαιτίας της οκτωβριανής επανάστασης δεν υλοποιήθηκε αλλά για την ρωσόφιλη ιδεοληψία εν Ελλάδι μάλλον ελάχιστη σημασία έχει.
*Συγγραφέας
0 comments