Η ασαφής πολιτική των ΗΠΑ στη Συρία


Ένα Σαββατοκύριακο με επίσημες εξηγήσεις για τις αεροπορικές επιδρομές του Προέδρου Τραμπ σε μια συριακή αεροπορική βάση, το μόνο που κατάφερε είναι να εμβαθύνει τη σύγχυση σχετικά με τις προθέσεις του, τα επόμενα βήματα και τη νομική βάση για τη μονομερή χρήση εξουσίας εν μέσω ενός περίπλοκου, δυσεπίλυτου εμφυλίου πολέμου. Η αμερικανική διοίκηση θα πρέπει να κάνει κάτι καλύτερο από αυτό.



Οι Πρόεδροι έχουν την υποχρέωση να εξηγούν τις στρατιωτικές επιχειρήσεις στον αμερικανικό λαό και τον κόσμο, και, κατά το δυνατόν, οι περισσότεροι αρχίζουν να παρουσιάζουν τα επιχειρήματά τους πολύ πριν αναλάβουν δράση. Στην περίπτωση του Τραμπ, η ανάγκη για σαφήνεια είναι ακόμη μεγαλύτερη, δεδομένου ότι η επίθεση την Πέμπτη, σε αντίποινα για τη χρήση χημικών όπλων του προέδρου Μπασάρ αλ-Ασαντ εναντίον αμάχων, ήταν μια αντιστροφή της θέσης βάσει της οποίας έθεσε υποψηφιότητα λίγους μήνες πριν.

Τώρα που ο Τραμπ έχει διατάξει μια επίθεση εναντίον της κυβέρνησης Άσαντ, πόσο σκοπεύει να προσχωρήσεις για να δώσει τέλος στον εξαετή εμφύλιο πόλεμο; Τι σημαίνει η επιχείρηση για την προθυμία του να κάνει χρήση βίας πέρα από τη Συρία; Μια ενοχλητική απάντηση μπορεί να βρεθεί στα σχόλια του υπουργού Εξωτερικών Ρεξ Τίλερσον τη Δευτέρα. "Εμείς οι ίδιοι αφοσιωνόμαστε εκ νέου στο να κρατάμε υπόλογους οποιονδήποτε και όλους όσοι διαπράττουν εγκλήματα εναντίον αθώων, οπουδήποτε στον κόσμο", είπε σε ένα ταξίδι του στην Ιταλία, κατά την επίσκεψη σε ένα μνημείο του Β 'Παγκοσμίου Πολέμου, ένα ταξίδι με στόχο τη συσπείρωση των συμμάχων και της Ρωσίας γύρω από μια στρατηγική για τον τερματισμό του συριακού πολέμου.


Τα λόγια του θα μπορούσαν να προαναγγείλουν μια εξαιρετική επέκταση της αμερικανικής παρέμβασης. Αυτό θα αψηφούσε την προεκλογική υπόσχεση του Τραμπ να βάλει την "Αμερική πρώτα". Το συγκεκριμένο και άλλα σχόλια έχουν προσθέσει στη σύγχυση για το αν στόχος της κυβέρνησης θα είναι η απομάκρυνση του Άσαντ ή η παραμονή στην δεδηλωμένη προτεραιότητα του Τραμπ, να νικήσει το Ισλαμικό Κράτος. Ο Τίλερσον δήλωσε την Κυριακή στο CBS ότι "πιστεύουμε ότι η αρχική προτεραιότητα είναι η ήττα του ISIS". Μόνο όταν αυτή η απειλή μειωθεί ή εξαλειφθεί θα στραφεί σε μια διαδικασία κατάπαυσης του πυρός που θα οδηγήσει σε εκλογές, ώστε οι Σύριοι να μπορούν να αποφασίσουν την τύχη του Άσαντ, είπε.

Η Αμερικανίδα πρέσβης στα Ηνωμένα Έθνη, Νίκι Χάλεϊ, υποστήριξε ότι η αποπομπή του Άσαντ θα πρέπει να έρθει πριν από μια πολιτική μετάβαση. "Δεν υπάρχει καμία επιλογή, για να συμβεί μια πολιτική λύση με τον Άσαντ επικεφαλής" είπε στο CNN. Στην εκπομπή "Meet the Press" του NBC είπε θα μπορούσαν να υπάρχουν και άλλες προτεραιότητες, όπως το να φύγει το Ιράν από τη Συρία, κάτι το οποίο θα θέσει τις ΗΠΑ σε άμεση σύγκρουση με έναν από τους κύριους υποστηρικτές του Άσαντ. Ο Χ. Ρ. Μακμάστερ, σύμβουλος εθνικής ασφαλείας, προσπάθησε να συμβιβάσει τις διαφορές στο Fox News, αλλά ενώ έδωσε περισσότερη έμφαση στη νίκη του ISIS, ο ίδιος είπε επίσης ότι η διοίκηση θα μπορούσε να αναλάβει περαιτέρω δράση κατά του Άσαντ συμπεριλαμβανομένης της χρήσης συμβατικών όπλων.

Υπάρχει επίσης σύγχυση ως προς τη νομιμότητα των επιθέσεων. Είτε ήταν μία επίθεση που σχεδιάστηκε για να αποτρέψει τη χρήση χημικών όπλων, είτε η αρχή μιας μεγαλύτερης επιχείρησης, ο Τραμπ έχει αποτύχει να πείσει νομικά ή να αποκτήσει κατάλληλη άδεια διεθνώς και από το Κογκρέσο, για να επιτεθεί σε ένα κυρίαρχο έθνος.

Ο Λευκός Οίκος εξέδωσε μια ανακοίνωση που υποδηλώνει ότι η επίθεση είναι σύμφωνη με το διεθνές δίκαιο, διότι ο Άσαντ παραβίασε μια διεθνή συνθήκη χημικών όπλων και προκάλεσε σοβαρές ανθρωπιστική ανησυχία. Αλλά ο Τραμπ δεν ζήτησε άδεια από το Συμβούλιο Ασφαλείας για να κάνει χρήση βίας, όπως απαιτεί ο Χάρτης των Ηνωμένων Εθνών και δεν είχε βάσιμο λόγο για να ενεργήσει όπως σε αυτοάμυνα.

Η ανακοίνωσε υποστήριζε επίσης ότι η δράση του Τραμπ ήταν σύμφωνη με την αμερικανική νομοθεσία, λόγω των αρμοδιοτήτων του βάσει του άρθρου ΙΙ του Συντάγματος για να υπερασπιστεί τα εθνικά συμφέροντα με τη βία. Ο Πρόεδρος Μπαράκ Ομπάμα 
χρησιμοποίησε το ίδιο ασαφές επιχείρημα για να δικαιολογήσει την επέμβαση στη Λιβύη το 2011, αν και πολλοί νομικοί εμπειρογνώμονες την αμφισβήτησαν τότε και συνεχίζουν να το κάνουν. Πάρα πολύ συχνά τα τελευταία χρόνια, πρόεδροι έχουν λάβει στρατιωτική δράση χωρίς την έγκριση του Κογκρέσου, το οποίο μοιράζεται τις ευθύνες των πολεμικών αποφάσεων με τον πρόεδρο. Είναι σημαντικό το Κογκρέσο να εξετάσει μια νέα άδεια για τη χρήση στρατιωτικής βίας στη Συρία τόσο για να αποδείξει την ανάγκη για νομική αιτιολόγηση για στρατιωτική δράση όσο και για να εξασφαλίσει την πλήρη εξακρίβωση των προθέσεων του Τραμπ εκεί.

nytimes.comhttp://www.antinews.gr/
thumbnail
About The Author

0 comments