Του Στέργιου Δ. Θεοφανίδη
“Εκπαιδεύσου όπως θα πολεμήσεις”γράφαμε σε ειδικό αφιέρωμά μας στις αρχές του περασμένου Ιουλίου, επιμένοντας στο γεγονός ότι παρά τα προβλήματα περιορισμένης διαθεσιμότητας μαχητικών αεροσκαφών και συστημάτων στοχοποίησης (LANTIRN) η Πολεμική Αεροπορία διατηρεί τη δυνατότητα εκτέλεσης αποστολών κρούσης μικρού ύψους, καθ’ όλη τη διάρκεια του εικοσιτετραώρου και υπό άσχημες καιρικές συνθήκες.
Πρόκειται για σημαντικό επίτευγμα, όπως αποδεικνύουν τα γεγονότα και όπως και να το δει κανείς. Υπό τις συνθήκες που κλήθηκαν να λειτουργήσουν και να αποδώσουν έργο οι πολεμικές Μοίρες και τα ΣΜΕΤ των F-16 όλα αυτά τα χρόνια, από το 2010 και εντεύθεν και ιδίως οι Μοίρες των Mirage 2000 που μέχρι το 2018 έβγαζαν Best Warriors στο ΝΑΤΟ, το μόνο που μπορεί να ειπωθεί με ασφάλεια είναι ότι είναι ΑΞΙΕΣ ΣΥΓΧΑΡΗΤΗΡΙΩΝ. Απέδειξαν έμπρακτα ότι η ποιότητα και η επάρκεια μέσων, ΔΕΝ ΜΠΟΡΟΥΝ σε καμία περίπτωση να υποκαταστήσουν την ΠΟΙΟΤΗΤΑ της εκπαίδευσης και του ανθρώπινου δυναμικού.
ΠΡΩΤΟ συμπέρασμα επομένως είναι ότι θα πρέπει το ταχύτερο δυνατό να επενδύσουμε στον εκσυγχρονισμό της εκπαίδευσης ιπταμένων στις τάξεις της Πολεμικής Αεροπορίας.
Είχαμε παλαιότερα επισημάνει τηναδυναμία της Τουρκικής Αεροπορίας να ανταπεξέλθει όχι μόνο στις σύγχρονες επιχειρησιακές απαιτήσεις αλλά και στο καθημερινό εκπαιδευτικό της πρόγραμμα μετά το πογκρόμ συλλήψεων του καλοκαιριού του 2016 και όσων ακολούθησαν. Το αποτέλεσμα το είδαμε τις περασμένες ημέρες κατά την εξέλιξη της άσκησης “Ευνομία”. Τίποτα δεν είναι τυχαίο. Έχουμε ακόμη άρα χρονικά περιθώρια να αντιδράσουμε συστηματικά και με σχέδιο. Ας μην αφήσουμε πάλι κρίσιμο χρόνο να πάει χαμένος…
ΔΕΥΤΕΡΟ συμπέρασμα στο οποίο πρέπει να σταθούμε… Η καλά σχεδιασμένη αντίδραση του ΓΕΑ, που είδαμε να ξεδιπλώνεται με επιτυχία στο χώρο μεταξύ Κρήτης-Κύπρου, για να λειτουργήσει αποτελεσματικά οποτεδήποτε στο μέλλον, για είναι δηλαδή υλοποιήσιμη διαχρονικά, απαιτεί δύο σημαντικά πράγματα.
Διαθεσιμότητα μαχητικών και ιπτάμενων τάνκερ. Ακόμη και αν η Πολεμική Αεροπορία αποκτήσει μία Μοίρα F-35A και άλλη μία εξοπλισμένη με Rafale, EINAI ΑΝΑΓΚΗ να εκσυγχρονίσει στο επίπεδο Block 70 και τα σχεδόν 40 F-16C/D Block 50.
Και αυτό γιατί 20 F-35A ή 18 Rafale, θα κάνουν τη διαφορά ως High Value Units (HVU) σε στρατηγικό επίπεδο, λειτουργώντας ώς πολλαπλασιαστές ισχύος στο σχεδιασμό επιχειρήσεων εναντίον στόχων στο αέρα και στο έδαφος ή την επιφάνεια της θάλασσας. ΔΕΝ θα κάνουν όμως τη διαφορά σε τακτικό επίπεδο. Όπου σημαντικό ρόλο έχουν οι αριθμοί.
Είτε το θέλουμε, είτε όχι, το F-16 θα συνεχίσει για τα επόμενα 20 τουλάχιστον χρόνια να είναι η ραχοκοκαλιά του στόλου μαχητικών της Πολεμικής Αεροπορίας. Χρειαζόμαστε επομένως μία δύναμη 120 τουλάχιστον Block 70 για να αντεπεξέλθουμε στο μέγεθος και στο εύρος της τουρκικής απειλής (από τον Έβρο μέχρι την Κύπρο και τη Λιβύη!), με δεδομένη την απόσυρση των Phantom F-4E AUP, των Mirage 2000EGM/BGM και των F-16 Block 30.
Μόνο υπό αυτή τη διαμόρφωση θα μπορέσουμε να έχουμε επαρκή αριθμό μαχητικών ΑΠΟΛΥΤΑ διαλειτουργικό και συμβατό με μαχητικά όπως το F-35A και το Rafale. Το ίδιο δε ισχύει και για τα Mirage 2000-5Mk.2 της 331 Μοίρας. Για να τα αξιοποιήσουμε επιχειρησιακά με αξιώσεις, θα πρέπει να τα εκσυγχρονίσουμε στο ίδιο επίπεδο με τα -9 των Ηνωμένων Αραβικών Εμιράτων. Αν μη τι άλλο για να μπορούν να χρησιμοποιηθούν συνεργατικά με τα Rafale ή τα F–35A, θα πρέπει να εξοπλιστούν με τερματικά Link 16.
Σε ό,τι αφορά στο ζητούμενο του εναέριου ανεφοδιασμού, τα εκσυγχρονισμένα C-130H/B που διαθέτουμε, φτάνουν και περισσεύουν. Είναι τουλάχιστον ουτοπικό υπό τις παρούσες συνθήκες (αλλά και υπό φυσιολογικές…) να μιλάμε για μεταχειρισμένα KC-10 ή Α310MRTT ή KC-46.Μετατροπή κάποιων C-130H/B AUP σε ιπτάμενα τάνκερ, μπορεί να γίνει με χαμηλό κόστος και σε περιορισμένο χρόνο, τόσο στις ΗΠΑ, όσο και στην Ευρώπη.
Καταλήγοντας, επαναλαμβάνουμε ότι δεν έχει τόσο μεγάλη σημασία η απόκτηση νέων, κατά κανόνα πανάκριβων, μαχητικών, όσο η ομογενοποίηση του στόλου των ήδη διαθέσιμων και η δυνατότητα κάλυψης κάθε είδους αποστολής με τα κατάλληλα όπλα.
Και επειδή θα αρχίσει οπωσδήποτε η ίδια (με το παρελθόν…) στιχομυθία με το εάν είναι ορθότερο να αποκτήσουμε F-35A ή Rafale, είναι σημαντικό να θυμόμαστε ότι είναι ζωτικότερης σημασίας να αποκτηθούν όπλα όπως ο AMRAAM -D, o Meteor, o MICA NG, νέα ατρακτίδια στοχοποίησης (SNIPER, Litening+ SAR), να επανενεργοποιηθούν οι Exocet AM – 39 και πολλά άλλα. Σε πραγματικές επιχειρήσεις αυτά είναι που θα κάνουν τη διαφορά…
0 comments